உள்ளூர் இலக்கியக் குழுவில் நடந்த உரையாடல்.
நண்பர் ஒருவர் தினமணி ஆசிரியர் வைத்தியநாதனின் கட்டுரை ஒன்றை பகிர்ந்து இருந்தார். கட்டுரையின் சாரம் தமிழுக்கு நேர்ந்த இருண்ட காலம் என்பது இந்த நூற்றாண்டின் பகுத்தறிவு இயக்கம்தான் என்றும் அதுவே உண்மையான களப்பிரர் காலம் என்றும், நல்லவேளையாக அந்தக் களப்பிரர் காலம் முடிந்துவிட்டது என்றும், இதுகாறும் தமிழைக் காத்து வருவது சமயமே என்றும் இருந்தது.
குழுவில் சிலர் அந்தக் கருத்தை ஆமோதித்தனர், மற்றவர்கள் அமைதியாக இருந்தனர். ஒருவர் மட்டும் உண்மையில் பக்தி இயக்கத்தால் தமிழுக்கு தீங்கே நிகழ்ந்தது என்றும், காதல், வீரம் மற்றும் பிற மனித உணர்வுகள் எதிலும் கவனம் செலுத்த விடாது முழுக்க "பஜனை" ஒலி மட்டுமே கேட்கும்படி 10ம் நூற்றாண்டு முதல் 20ம் நூற்றாண்டு வரை தமிழுக்கு அமையும்படி சமயங்கள் செய்து விட்டன என்றார்.
அந்த விவாதம் நீளமாகச் செல்லவே வேறு தலைப்புக்குள் சென்றுவிட்டோம். அந்த விவாதத்தின் போது நண்பர்கள் தெரிவித்த கருத்துக்கள் இங்கே தொகுக்கப்பட்டிருக்கிறது. இறுதிப் பத்தி மட்டும் புதுசு.
---------------------
[5:22 PM, 8/30/2018] உள்ளூர்காரன்:
வைத்தியநாதன் தப்பாகச் சொல்கிறார்.
தடம் மாறிப் போய் வெறும் "போற்றிப் பாடடி"-ன்னு இருந்ததை மக்கள் மொழியாக்கி வளமாக்கியது பகுத்தறிவு/ தமிழியக்கம்.
தமிழைக் காப்பது சமயங்கள் அல்லவே அல்ல. தமிழை பயன்படுத்தி தங்களை வளர்த்துக் கொள்வது சமயங்கள் தான்.
இங்கே அரசியல்/சமயம் பேச வேண்டாம் என்பதால் ஞான் மேற்கொண்டு பேசலை.
ஆனாலும், வைத்தியநாதன் பேச்சு சரியில்லை.
[5:26 PM, 8/30/2018] நண்பர்1:
பக்தி இலக்கியங்கள் 😂
[5:30 PM, 8/30/2018] உள்ளூர்காரன்:
தங்களை வளப்படுத்திக் கொள்ள சமயங்கள் தமிழைப் பயன்படுத்திக் கொண்டது.
அந்தந்த சமயங்களுக்கு பயன்பட்டது. தமிழுக்கு சுமை.
காதல், வீரம், அறிவியல் என எதிலும் கவனம் செலுத்த விடாது வெறுமனே, "போற்றி பாடடி பொண்ணே" -ன்னு வெட்டியாக காலத்தை கழிக்க வைத்து தங்களை வளர்த்துக் கொண்டன சமயங்கள்.
[5:38 PM, 8/30/2018] நண்பர்1:
சமஸ்கிருதம் இருக்க அதை தொடாது, தமிழை கையாண்ட புலவர்கள், தமிழுக்கு அணி செய்தவர்கள்! தமிழ் அவர்களை தொழுது ஏற்க்கும்.
[5:42 PM, 8/30/2018] நண்பர்1:
பக்தி இலக்கியமே தமிழை 11 நூற்றாண்டில் இருந்து 20 வரை கடத்தி வந்தது. அறம் பக்தி சார்ந்தே, அறமே கல்வி. அறிவியல் கல்வி ஆனபினே, அறம் அவரவர் பார்வைக்கு ஏற்ப நிலை குன்றியது
[5:46 PM, 8/30/2018] நண்பர்2:
மனம் ஒன்றை பற்றுவது மாற்ற இயலா விதி. அது கடவுளை பற்றினால் அது பக்தி, ஆண் பெண்னை அல்லது பெண் ஆணை பற்றினால் அது காதல், ஒரு சிலரை பற்றினால் அன்பு, உலகை பற்றினால் அருள்......
[5:52 PM, 8/30/2018] உள்ளூர்காரன்:
10 நூற்றாண்டுகளுக்கு தமிழை அழுத்திக் கொண்டிருந்தது - தன் நலனுக்காக. தமிழுக்காக அல்ல.
பகுத்தறிவு/தமிழியக்கம் அதிலிருந்து விடுவித்தது.
[6:02 PM, 8/30/2018] நண்பர்1:
பத்தி கடவுளையும் கேள்வி கேட்டது. தமிழியக்கங்கள் இறுதியில் சில பல சீமான்களையே எச்சங்களாக விட்டு சென்றது.
[6:13 PM, 8/30/2018] உள்ளூர்காரன்:
சீமான்தான் உன் கண்ணுக்கு தெரிகிறார் என்றால் தவறு தமிழியக்கத்துடையதல்ல.
[6:18 PM, 8/30/2018] நண்பர்1:
😂 இறுதியில்....
[6:53 PM, 8/30/2018] நண்பர்2:
காதல், வீரம், அறிவியல், நீதி & அறம் இவை அனைத்துமே ஒரு மனிதனின் உணர்வுகளையும் அவன் சமூகத்தில் எப்படி வாழவேண்டும் என்பதை விளக்கக்கூடியவை, தமிழில் இல்லாத நூல்களை இவைகளை பேச?
மனித உயிரினத்துக்குமட்டுமே வாய்க்கப்பெற்றது ஆன்மிகம் மற்றும் மொழி. ஆன்மிகம் ஒரு மனிதன் தன் ஆன்மாவை(spirit & soul ) எவ்வாறு உயர்த்தி அடுத்த நிலைக்கு செல்வது பற்றியது.. ஆன்மீகத்தால் நடைமுறை வாழ்க்கைக்கும் (material life) எப்படி உதவும் என்று ஆராய்ச்சி செய்வது எப்படி முடியும்.. ஒரு மனிதனின் அன்றடா தேவைகள் முடிந்தபின்பே உண்மையான ஆன்மிகம் தொடங்கும்
ஆயிரக்கணக்கான வருடங்களுக்கு முன்பு திருமூலர் எழுதிய திருமந்திரம் வெறும் போற்றிப்பாடும் பஜனை பாடல் அல்ல என்பது அதை முழுவதுமாக படித்து உணர்ந்தவர்களுக்கு தெரியும்
நான் போகாத ஊர் என்பதால் இல்லாத ஊர் அது என்று கூறும் பகுத்தறிவு படைத்த படைப்புகள் என்ன?
ஒரு மனிதன் அந்தந்த வயதுக்கு ஏற்ற முந்திரிச்சியும் வளர்ச்சியும் வேண்டும் வெறும் உடலளவில் மட்டும் அல்லது மனதளவிலும் கூட.. ஆன்மிகம் இல்லாத மனிதன் 20 வயதில் அரைத்த மாவையே 90 வயதிலும் அரைத்து கொண்டிருப்பான்.
உதாரணம் மானாட மயிலாட... அது அந்த பெரியவரின் தவறல்ல, அவரின் தமிழ் மேல் எனக்கு எப்பொழுதும் மதிப்பு உண்டு ஆனால் பகுத்தறிவு பாதையால் அவரின் படைப்புகள் குறுகியவட்டத்தில் அடக்கிவிட்டதாகத்தான் நினைக்கிறேன் (நான் அறிந்தவரையில்)
[7:28 PM, 8/30/2018] உள்ளூர்காரன்:
இங்கே அரசியல் வேண்டாம்.
[7:35 PM, 8/30/2018] நண்பர்2:
இதில் அரசியல் எங்கே அய்யா இருக்கிறது?
நான் சொன்னது எல்லாம் நம் மொழிக்கும் ஆன்மீகத்திற்கும் உள்ள தொடர்பும் அதை விளக்கி பார்க்கவேண்டியது இல்லை என்பதே !
நான் கூறிய உதாரணமும் சரியானதே.. அவருடைய அரசியல் கொள்கையை, கட்சியை பற்றி விவாதிதிக்காதவரை
[5:24 AM, 8/31/2018] நண்பர் 3:
அருமையான உரையாடல். தொடருங்கள்.
[6:38 AM, 8/31/2018] நண்பர் 4:
கலக்கிட்டீங்க!
நான் போகாத ஊர் என்பதால் இல்லாத ஊர் அது
அருமையான வரி, நவீன களப்பிரர்களுக்கு உறைக்கும் அடி.
அவரவர்களின் அனுபவம். பக்தியையும், பகுத்தறிவையும் முழுவதுமாக உணராமல் விவாதம் செய்ய முடியாது. அதனால் இரண்டும் ஒன்றாகி விடமுடியாது.
[7:49 AM, 8/31/2018] உள்ளூர்காரன்:
தனியா கம்பு சுத்தறது என்று தீருமோ.
அரசியல் பேசப் பிடிக்கும், ஆனால் இது தளமல்ல. ஆன்மீகம் பேசப் பிடிக்காது, இது தளமும் அல்ல என்பதால் மறுக்கிறேன்.
[8:03 AM, 8/31/2018] உள்ளூர்காரன்:
சமயங்கள் எப்படி தமிழ்த் தொண்டாற்றின என்று சொல்லுங்கள், பேசலாம்.
என்னென்ன இலக்கண/இலக்கிய நூல்கள் எப்படி தமிழின் நலனுக்காக சமயங்களால் இயற்றப்பட்டன என சொல்லுங்கள் பேசலாம்.
என் நிலைப்பாடு, தமிழை சமயங்கள் தங்கள் நலனுக்கு பயன்படுத்திக் கொண்டனவே தவிர, தமிழ்த் தொண்டு என்று ஒன்றும் அதில் இல்லை என்பதே.
இன்றைய கிருத்துவ மிசனரிகள் போலவே சைவமும் தமிழைப் பயன்படுத்தித் தன்னை வளர்த்துக் கொண்டது. அவ்வளவுதான்.
தேம்பாவணி, சீறாப்புராணம் எல்லாம் இவ்வகையே.
[8:14 AM, 8/31/2018] நண்பர்1:
எந்த படைப்பாளியும் காலம் கடந்து அவை போற்றப்படவேண்டும் என்ற நோக்கில் படைப்பதில்லை. அவை அனைத்தும் அவர் எண்ணங்களின் பதிவே, அவர் விரும்பிது/வெறுத்தது என படைப்பாளியின் பார்வை. அவர் காலம் கடந்த பின் நாம் அவற்றை தொகுத்து, தொடர்கிறோம்.
தொகுப்பதற்கு ஒரு காரணம் வேண்டும், பக்தியே நமக்கு பல அறிய படைப்புகளை தொகுத்து நாம்மை அடைய செய்தது, தமிழும் பிழைத்தது, இல்லாவிடில் தமிழ் 11 நூற்றாண்டை தாண்டியிராது.
[8:24 AM, 8/31/2018] உள்ளூர்காரன்:
தப்பு.
11ம் நூற்றாண்டுக்கு முன் வந்த திருக்குறள் சிலப்பதிகாரம் மணிமேகலை எல்லாம் தாங்கள் சார்ந்த சமணத்தை உயர்த்திப் பிடிக்கவில்லை.
அந்நூல்கள் எல்லாம் பக்தியின் "உதவி" இல்லாமல்தான் 1000 ஆண்டுகள் கழிந்தும், இன்றும் தாண்டிக் கொண்டு இருக்கிறது.
கடைச்சங்க காலத்திற்கு பின் வந்த சமய "இலக்கியங்கள்" தமிழின் மீது பெரும் சுமையாக, வேறு எதிலும் கவனம் கொள்வதை தடுத்து விட்டது. தமிழ் அதையும் தாண்டி பிழைத்தது/கிறது.
சமயங்களுக்கு தமிழ் தேவைப்பட்டது. தமிழுக்கு சமயங்கள் சுமையாகவே இருந்து வருகிறது.
[8:30 AM, 8/31/2018] உள்ளூர்காரன்:
ஏற்கனவே தாமதமாய்டுச்சு.
முடிந்தவர்கள் தொடருங்கள்.
சாயங்காலம் சேர்ந்துக்கறேன்.
[8:30 AM, 8/31/2018] நண்பர்1:
😂 அவை அனைத்தும் மடங்கள்/ஆதினங்கள் வழியே மக்களை அடைந்தது
[9:07 AM, 8/31/2018] உள்ளூர்காரன்:
எதன் அடிப்படையில் சொல்கிறாய்? என்ன தரவு? அதைக் காண்பி.
உன் கற்பனைகள் தரவு ஆகா.
[2:37 PM, 8/31/2018] நண்பர்2:
நண்பர்1 கூறுவது சரியே.. உதாரணம் சம்ஸ்கிருதம்! நடைமுறைவாழ்க்கைக்கு சமஸ்க்ரிதத்தில் இல்லாத நூல்களா சொல்லாத மனித உணர்வுகளா ? இருந்தும் மற்ற மொழிகள் அந்த இடத்தை நிரப்பினாலும் ஆன்மீகத்தில் மட்டும் இன்றும் உபயோகத்தில் இருப்பதே சான்று!
எத்தனை மொழிபெயர்ப்பு செய்தாலும் ஆன்மீகத்திர்ற்கும் மொழிக்கும் உள்ள தொடர்பை அவ்வளவு எளிதாக மொழிபெயர்த்துவிடமுடியும் என்று தோன்ற வில்லை ..
நம் திருமந்தித்ரத்தையும் சிவபுராணத்தையும் என்தனைமுறை மொழிபேயர்த்தாலும் தமிழால் அதைஉணர்வதுபோல அமையாது
[8:59 AM, 9/1/2018] நண்பர் 3:
மொழியை சமயம் தன் நலனுக்காக பிடிச்சுகிச்சு எனும் கருத்து ஏற்புடையதாய் இல்லை. மற்ற வீர தீர செயல்கள் செய்ய விடாமல் தடுத்து விட்டது என்று சொல்வதும் அடுக்குமா எனத் தெரியவில்லை. தமிழ் இலக்கணம் தொல்காப்பியனுக்கு முன்பே அகத்தியன் எழுதினான் என்ற குறிப்புகள் நமக்குக் கிடைக்கின்றன. அகத்தியன் யாரிடம் மொழியைக் கற்றான் என்றும் அறிஞர் பெருமக்கள் பலர் சொல்லியிருக்கிறார்கள். கம்பனின் உதாராணங்கள் விக்கியிலிரிந்து … இதெல்லாம் ‘சும்மா’ என்று சட்டுனு பகுத்துஅறிந்து புறந்தள்ளிவிட முடியாது என்பது என் தாழ்மையான கருத்து.
கம்பர் கருத்து[தொகு]
தொடர்புள்ள கம்பராமாயண மூலம்
என்றுமுள தென்றமிழ் இயம்பி இசை கொண்டான் - 47
நீண்ட தமிழால் உலகை நேமியின் அளந்தான் -36
தழற்புரை சுடர்கடவுள் தந்த தமிழ் தந்தான். 41
கடலெல்லாம் உண்டு அவர்கள் பின்னர் உமிழ்க என்றலும் உமிழ்ந்தான் - 37
வாதாபிகன் வன்மைக் காயம் இனிது உண்டு அலகின் ஆரிடர் களைசைந்தான் - 38
விந்தம் எனும் விண் தோய் நாகம் அது நாகம் உற, நாகம் என நின்றான். 39
வடாது திசை மேல்நாள் நீசம் உற, வானின் நெடு மா மலயம் நேரா, ஈசன் நிகர் ஆய், உலகு சீர் பெற இருந்தான். 40
குண்டிகையினில், பொரு இல், காவிரி கொணர்ந்தான். 46
முப்புரம் எரித்த தனி மொய்க் கணையும், நல்கினான். 56
https://ta.wikipedia.org/wiki/%E0%AE%85%E0%AE%95%E0%AE%A4%E0%AF%8D%E0%AE%A4%E0%AE%BF%E0%AE%AF%E0%AE%B0%E0%AF%8D
[6:55 PM, 9/1/2018] உள்ளூர்காரன்:
தொல்காப்பியருக்கு முன் இருந்ததாகச் சொல்லப்படும் அகத்தியம் நமக்குக் கிடைக்கவில்லை.
கிடைக்காத நூலைப் பற்றி அதன் ஆசிரியரைப் பற்றி அவரவருக்கு வசதியானவற்றை சொல்லிக் கொள்ள முடியும் என்பதால் அதை எப்படி ஏற்பீர்கள்?
எப்படி இருந்தாலும், அதே ஆசிரியர்தான் "அகஸ்திய" முனிவர் என்பது சரியாக வரவில்லை. தமிழிலேயே இல்லாத கிரந்த எழுத்தைக் கொண்ட ஒரு "முனிவர்"தான் தமிழ் இலக்கணமே எழுதிக் கொடுத்தார் என்பது மதவாதிகளின் பொருந்தாத் தற்பெருமையாகத் தெரியவில்லையா? அவர் மனைவி "லோபாமுத்திரை"யாம். தமிழ்ச் சொற்கள், பெயர்கள் லகாரத்தில் துவங்காது. பொய்யாவது பொருந்தச் சொல்கிறார்களா பாருங்கள்.
நீண்ட நாட்களாகவே இப்படி நம்மை குழப்ப முயற்சி செய்துகிட்டேதான் இருக்காங்க. நம்பாதீங்க. கலைஞர், தன் மகன் மு.க முத்துவை கொண்டு வர முயன்றது போலவே வீரசோழியம்-ன்னு எல்லாம் "தமிழ் இலக்கணம்" எழுதிப் பார்த்தார்கள். மு.க முத்து போலவே அதுவும் ஆகிப் போனது.
காக்கா தட்டிவிட்டு காவிரி உருவாக்கக் காரணமான அகஸ்தியர் என்பது போன்ற அறிவுக்கொவ்வாத கதைகளை விடுத்து தகவல்களை மட்டும் பார்ப்போம்.
* சிலப்பதிகாரம் போன்ற பெரும் காப்பியங்களைக் கூட விட்டு விடலாம். பொன்னியின் செல்வன் போன்ற கதைகள் கூட 10 நூற்றாண்டுகளுக்கு யாரும் எழுத மாட்டார்களா?
* ஏன் வெறும் அந்தாதிகள் மட்டுமே ஊக்குவிக்கப்பட்டன?
* மடாதிபதிகள், சமயக் குரவர்கள் தவிர்த்து எல்லோரும் தமிழைக் கண்டுக்காமல் விட்டுட்டாங்க.
* சங்க காலம் தொட்டு மக்கள் மொழியாக இருந்தது, திடீர்ன்னு வெறும் "போற்றி போற்றி" ஆகி விட்டது.
* ஒரே ஒரு பெரிய படைப்பு கூட 1000 ஆண்டுகளுக்கு "தற்செயலாக" வராது போயிற்று.
இதெல்லாம் தானாக நடந்தது என்றால் நம்பும்படியாகவா இருக்கிறது?
அந்நாட்களில் பொருளுதவி இருந்தால்தான் இலக்கியம், இலக்கணம் படைக்க முடியும். ஓய்வு நேரத்தில் தமிழ் படித்து அட்டகாசமான இலக்கியம் படைக்கலாம் என்பதெல்லாம் நடைமுறைக்கு முடியாதது. அன்றைய மிசனரிகள் மூலம் பொருளுதவி சமய நூல்களுக்கு மட்டுமே வழங்கப்பட்டது. உதவி வேண்டும் என்றால் "பஜனை" பாடு, மற்றவற்றிக்கு எல்லாம் ஒன்னும் கிடையாது என்றால் எப்படி வேறு இலக்கியங்கள் படைப்பது?
20ம் நூற்றாண்டில் அந்தத் தளை உடைக்கப்பட்டது. மொழி மக்களிடம் வந்து சேர்ந்தது. "பஜனை" ஒலி நின்றது/குறைந்தது. அதுதான் வைத்தியநாதன்களின் கடுப்புக்கு காரணம்.
[7:11 PM, 9/1/2018] நண்பர் 4:
1200 க்குப் பிறகு தமிழகத்தை ஆண்டவர்கள் தமிழைத் தாய் மொழியாகக் கொண்டவர்கள் அல்லர். அவர்களுக்கு தமிழ் வளர்ச்சி இரண்டாம் பட்சம் கூட இல்லை
[3:00 PM, 9/2/2018] நண்பர்2:
ஆன்மீகத்தையும் சமயத்தையும்அடக்கிவிட்டு (நாத்திகத்தால்) தான் மற்ற விஷயங்களை வளர்க்க முடியும் என்பதிலிருந்தே தெரியவில்லையா மற்ற விஷயங்களின் நிலையற்ற தன்மையை?
வள்ளலார் அவர்கள் எந்த மன்னரின் பொருளுதவிக்காக திருவருட்பாவை எழுதினார் என்று கூறினால் நன்றாக இருக்கும். ஆன்மீகத்தை எழுதிய பெருன்பாலான அன்பர்களுக்கு வேறு வருமானம் இல்லாமல் சன்யாசிகளாக திரிந்ததானால் தாங்கள் எழுதியவகைகள் நிலைபெற்று அடுத்ததலைமுறைக்கும் உதவ கல்லலிலும் தாமிரபட்டயத்திலும் வடிக்க மன்னனர்களை நாடினார்கள்
அவ்வாரு ஆதரித்த மன்னர்கள் மற்றவிஷ்யங்களை இல்லை என்று விளக்கிவிடவில்லையே.. தங்களை புகழ்ந்து எழுதிய புலவர்களுக்கு சன்மானம் அளிக்காமலிருந்தார்கள்? (பெண்களின் கூந்தலுக்கு இயற்கையிலேயே மனம் உண்டா இல்லையா என்ற ஆராய்ச்சி வேறு, அதற்க்கு 1000 பொற்காசுகள் ) ஆனால் அவைகள் எல்லாம் அந்த மன்னன் அழிந்த உடன் அழிந்துவிட்டவை...
கடந்த 800 வருடங்களாக இந்தியா அந்நிய படையெடுப்பின் காரணாமாக அடிமை நாடாக வாழ்ந்துதான் மற்ற இலக்கியங்கள் வளராமல் போனதற்கு காரணம்.பக்தி இலக்கியங்கள் thappi பிழைத்தார்க்கும் வளர்ந்ததற்கும் அதை படைத்தவர்கள் சாதாரண material life விட மேலான ஒன்றின் மேல் ஈர்க்கப்பட்டதனால் மட்டுமே.
இன்னும் கூட எழுத ஆசைதான், நான் விவாதித்துக்கொண்டிப்பவரின் அறிவுக்கூர்மை என்னக்கு தெரியும். நான் மேலே கூறியவகையெல்லாம் அவருக்கு தெரியாமலா இருந்திருக்கும்? தூங்குபவர்களை மட்டுமே எழுப்பமுடியும் என்பதால் என் வாதத்தை இத்துடன் முடித்து கொள்கிறேன்.
நன்றி !!!
[4:43 PM, 9/2/2018] நண்பர் 4:
//அதை படைத்தவர்கள் சாதாரண material life விட மேலான ஒன்றின் மேல் ஈர்க்கப்பட்டதனால் மட்டுமே.//
அருமையாகச் சொன்னீர்கள்!!
[2:03 PM, 9/3/2018] உள்ளூர்காரன்:
800 ஆண்டுகள்.. அந்நியப் படையெடுப்பு.. அடிமை இந்தியா.. இதெல்லாம் "தமிழ் இலக்கியம் வளராததற்கு" காரணம்ங்கறீங்க. :)
வாதத்தை முடித்துக் கொண்டீர், வாதத்துக்கு நன்றி.
வள்ளலார், வைத்தியநாதன் பொரும்பும் 19ம் நூற்றாண்டு "களப்பிரர்" காலத்தவர். உங்கள் எடுத்துக்காட்டு செல்லாததாகி விட்டது.
மேலும், வள்ளலார் வசதியானவர். பசிப் பிணியே பெரும் பிணியென ஊருக்கெல்லாம் வெகு காலத்துக்கு சாப்பாடு போட்டு வந்திருக்கிறார். பொருளாதரச் சிக்கல் அவருக்கு இருந்ததில்லை. அதனால் அவர் உங்களுக்கு சரியான எடுத்துக்காட்டல்ல.
இந்தக் குழுவின் நோக்க எல்லைக்கப்பால் இருப்பதால், மதங்களைப் பற்றிய பேச்சுகள் வேண்டாம். ஒரு கோடி மட்டும் காட்டுகிறேன், ஆர்வம் இருப்போர் தேடிப் பாருங்கள்.
வள்ளலார் ஏன் எரித்துக்கொல்லப்பட்டார் எனத்தேடிப் படியுங்கள். சமயங்களின் இன்னொரு நன்முகம் புரியக்கூடும்.
[4:14 PM, 9/3/2018] நண்பர்2:
இங்கே மதங்களை பற்றி பேசக்கூடாது என்றுதான் அமைதியாக இருந்தேன்... வள்ளலார் ஜோதியில் ஐக்கியமானதாகத்தான் நான் படித்தவரை.. ஒரு சில நாத்திகர்களுக்குத்தான் (அவர் எரித்துக்கொள்ளப்பட்டார்) என்ற நினைப்பு.
[4:46 PM, 9/3/2018] நண்பர் 4:
வள்ளலாருக்கும் இப்படி ஒரு நாத்திக முடிவு இருக்கா? நான் நந்தனாருக்கு மட்டும்தான் அப்படின்னு கேள்விப்பட்டிருந்தேன்
[4:51 PM, 9/3/2018] நண்பர்2:
விட்டால் ராகவேந்திரரைஉயிரோடு அவர்களின் சாகாக்களே புதைத்தார்கள் என்றுதான் சொல்வார்கள்... அவர்களை சொல்லி குற்றமில்லை.. அவர்களக்கு தெரிந்தது அவ்வளவுதான்
[10:03 PM, 9/5/2018] உள்ளூர்காரன்:
இன்றைய இந்திய தண்டனைச் சட்டப்படி தற்கொலையும் அதற்கு உதவுதலும் குற்றம். இராகவேந்திரர் போல ஒருவர் இன்று முயன்றால் தற்கொலை முயற்சிக்கும் அவரது மாணவர்கள் அதற்கு உடந்தையாக இருந்ததற்கும் வழக்கு பதிய வேண்டி இருக்கும்.
எக்காரணம் கொண்டும் தன்னுயிரை ஒருவர் மாய்த்துக் கொள்ளுவதற்குப் பெயர் தற்கொலையே.
சமயம், தன் நலனுக்காக மற்றவர்களைக் கொல்வதையோ ஒருவர் தன்னையே மாய்த்துக் கொள்ளச் செய்வதையோ காலகாலமாக செய்தே வருகிறது. மனிதர்களுக்கே இக்கதி எனும்போது மொழி எல்லாம் எம்மாத்திரம்?
வாடிய பயிரைக் கூட கண்ட போதெல்லாம் வாடிய பெருங்கருணையாளர் வள்ளலாரையே எரித்துக் கொன்றது சமயம். "ஜோதியில் ஐக்கியமாயிட்டார்" என்று அவரைப் பின்பற்றுபவர்களே சொல்லும்படி செய்திருக்கிறது.
"அருட்பெரும் சுடரே, தனிப் பெரும் கருணை" என்று சொன்ன வள்ளலாரின் சொற்களுடனேயே முடித்துக் கொள்வோம்.
தமிழையும், நம்மில் யாரையும்
மதமான பேய் பிடியாதிருக்க வேண்டும்.
